2009

Λίο καθυστερημένα, λέω να κάμω ένα απολογισμό του 2009.

Για μένα το 2009 ήταν μια πάρα πολλά καλή χρονιά. Τζιαι γεμάτη από όλες τις απόψεις.

Έδωσε μου την ευκαιρία να ταξιδέψω τζιαι να ζήσω σαν φοιτήτρια (χωρίς τη φοίτηση σε πανεπιστήμιο :P) σε τρεις διαφορετικές χώρες για άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα. Έδωσε μου την ευκαιρία να γνωρίσω πολύ κόσμο μέσα που τζιείνα τα ταξίδια, που διαφορετικές χώρες τζιαι διαφορετικούς πολιτισμούς, τζιαι να τους κάμω φίλους μου. Έδωσε μου την ευκαιρία να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να κάμω πράματα μόνη μου χωρίς πάντα να θέλω κάποιον για υποστήριξη.

Το 2009 έπιασα τζιαι την άδεια οδήγησης μου –επιτέλους ναι :P. Το 2009 έκαμα ποδήλατο μετά που πολλάάααα χρόνια. Τζιαι εν έπεσα 😛 Έκαμα τζιαι ice-skating τζιαι εν έπεσα. Έκαμα τζιαι σκέτο skating, αλλά τζιαμέ εσκοτώθηκα.

Την χρονιά που πέρασε εκέρδισα πολλά. Αλλά έχασα τζιαι πολλά. Εκέρδισα κάποια άτομα. Έχασα κάποια άλλα. Εκέρδισα την εμπιστοσύνη κάποιων. Αλλά έχασα την εμπιστοσύνη που είχα σε άλλους. Έχασα τζιαι λλία κιλά. Αλλά έβαλα τα διπλάσια.

Έδωσα πολλή αγάπη-όλων των ειδών. Ένιωσα να λαμβάνω αγάπη-όλων των ειδών. Ένιωσα να χάνω αγάπη συγκεκριμένου είδους. Άρκεψα να το ξεπερνώ αλλά ακόμα θωρώ πίσω.

Εκατάλαβα ότι για να κερδίσεις κάτι που αξίζει, θέλει κόπο. Εκατάλαβα ότι είμαι φυγόπονη τζιαι θέλω να κερδίζω με το λιγότερο δυνατό κόπο. Έχει φορές που φαίνουμαι τυχερή. Έχει φορές, όμως, που αποτυγχάνω. Εκατάλαβα ότι έννεν τόσο τραγικό να χάνεις μερικές φορές. Εκατάλαβα ότι γίνουνται πολλές αδικίες τζιαι ένιωσα να αδικούμαι. Εκατάλαβα ότι εν θα συνεννοηθώ ποττέ με τες κομμώτριες.

Απόκτησα φωτογραφική. Απόκτησα καινούριο κινητό. Απόκτησα νευρολογικό σφυράκι. Απόκτησα μια τρύπα (as in piercing:P ). Απόκτησα έναν φίλο gay.

Έχασα ούλλα μου τα τραγούδια. Έχασα πολλά μαλλιά. Έχασα πολλά σκουλαρίκια.

Αλλά, έφερε μου δώρο μια ‘καινούρια’ φίλη μου ένα ζευγάρι σκουλαρίκια –τα ίδια που μου είχε φέρει δώρο ο θείος μου πριν καιρό αλλά έχασα το ένα, τζιαι έφα τους τόπους να τα ξαναβρω επειδή ήταν απλά τέλεια τζιαι εν τα έβρισκα τζιαι εμαράζωνα- τζιαι τωρά είμαι happy. Μιλώντας για αξεσουάρ, εξίασα θκιο δαχτυλίδια στην Ισπανία, στον πάγκο δίπλα που το νεροχύτη-είναι που είμαι νοικοκυρά κ ήθελα να πλύνω πιάτα πριν φύω!

Ακυρώσαν μου τις πιστωτικές κάρτες επειδή κάποιος επροσπάθησε να κάμει υποκλοπή.  Έγινα τσιγκούνα για να καλύψω προηγούμενες σπατάλες. Ευτυχώς εν εκράτησε για πολύ και επανήλθα στο rational spender mode μου.

Έλαβα μέρος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου επιτέλους. Έφκαλα το άχτι μου, εδούλεψα, είδα κάμποσες ταινίες, εγνώρισα τζιαι κόσμο.

Εσυνειδητοποίησα ότι εν είμαι τόσο αναίσθητη όσο ήθελα να πιστεύω πως είμαι.

Χρωστώ ένα μάθημα. Χρωστούν μου μια εξήγηση.

Εδοκίμασα τα όρια μου στο ποτό. Εδοκίμασα τα όρια μου στην αϋπνία. Εδοκίμασα τα τζιαι στον ύπνο 😛

Αναγκάσαν με τζιαι ετσακώθηκα φωναχτά τζιαι για πρώτη φορά υποστήριξα τόσο σθεναρά την άποψη μου που αλλό λλίο να τες φάω. Αλλά είχα δίκαιο τζιαι χαίρομαι που τελικά εφάνηκε τούτο.

Έκλαψα κάμποσο. Που τη χαρά μου, που τη συγκίνηση μου, που το άγχος μου, που το μαράζι μου, που το κακό μου. Τα δακρυγόνα όμως εν με πιάνουν, εξακριβωμένο.

Είδα musical ! Κ ποντικούι μέσα σε high-class εστιατόριο.

Εφάνηκε ο ένας μου φρονιμίτης. (Τωρά άρκεψε να φαίνεται ακόμα ένας, αλλά τούτο έγινε το 2010 😛 )Έφκαλα για πρώτη φορά πανοραμική ακτινογραφία. Και τον βυθό του δεξιού μου οφθαλμού φωτογραφία. Και επιβεβαίωσα ότι έχω αντισώματα για την ηπατίτιδα.

Άρκεψα τζιαι γράφω πολλές λεπτομέρειες α? 😛

Γενικά το 2009 άρεσε μου. Το ίδιο να’ ναι και το 2010 τζιαι θα είμαι ευχαριστημένη.

Με λλίη παραπάνω αγάπη πλιζζ. Τζιαι λιότερο κλάμα.

Τζιαι με το νου σας 🙂