ΤΩΡΑ αρχίζουν τα δύσκολα

Και ναι κυρίες κ κύριοι, επιτέλους εμπήκαμε στα πιο ιατρικά μαθήματα.

Ξεκινήσαμε τις κλινικές μας κ τώρα το μάθημα εννεν απλά θεωρία σε ένα αμφιθέατρο ή μια αίθουσα-εργαστήριο, που εμείς καθούμαστε κ ακούμε κ ο καθηγητής μιλά ασταμάτητα. Είναι κανονικότατο μάθημα μέσα στο θάλαμο, είμαστε όρθιοι με τις ποδιούλες μας τις άσπρες κ τα στηθοσκόπια σε πρώτη ζήτηση, συζητούμε με τον καθηγητή κ είμαστε σε συνεχή αλληλεπίδραση με ασθενείς κ σε επαφή με την ιατρική στην πράξη.

Ντάξει, είμαστε ακόμα μικρά, εν ξέρουμε πώς να εξετάζουμε σωστά κ να βγάζουμε διάγνωση, ούτε έχουμε τη θεωρητική κατάρτιση για να κάμουμε κάτι τέτοιο. Αρχίσαμε όμως να εξοικειωνόμαστε με την ιδέα του να μπαίνεις σε ένα θάλαμο κ να έρχεσαι σε άμεση επαφή με το αντικείμενο σου–τον άνθρωπο.

Έφτασε η ώρα να συνδυάσουμε ό,τι εμάθαμε στα βιβλία κ να αποκαλυφθούν τα κενά μας για να τα γεμίσουμε έγκαιρα κ να μεν μείνουμε με ελλείψεις. Προσωπικά βρίσκω ότι έχω πολλά κενά, που ως τωρά απ΄ότι μας είπαν εν φυσιολογικό. Ακόμα έχουμε πολλά να μάθουμε κ ανυπομονώ να μάθω όσα περισσότερα μπορώ.

Στην αρχή, για να είμαι ειλικρινής, είχα απίστευτο άγχος κ ανησυχούσα (κ ακόμα ανησυχώ) πως ίσως να έκαμα λάθος επιλογή κ να μν μου ταιριάζει η ιατρική. Εφοήθηκα πως με το που θα αφήναμε τα βιβλία κ θα μπαίναμε στο θάλαμο θα έσβηνα εντελώς, ότι εν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω κανένα ασθενή, ότι θα έκαμμα τα πάντα λάθος. Ευτυχώς ήταν όλα στο μυαλό μου. Όλα παν μια χαρά προς το παρόν. Καταλαβαίνω ότι εν αρχή ακόμα, ότι είμαστε σε ένα προστετευμένο περιβάλλον κ κάμμουμε τα πάντα υπο την επίβλεψη έμπειρων γιατρών, αλλά είμαι αισιόδοξη.

Μακάρι να παν όλα καλά. 

Ελπίζω να έκαμα τη σωστή επιλογή κ να μν αποδειχτεί ότι εν έχω το ταλέντο να γίνω τούτο που θέλω : μια ικανή γιατρός κ πάνω απ’ όλα ένας καλός άνθρωπος που να μπορεί να δίνει βοήθεια σε όποιον τη χρειάζεται κ να κάμμω τον άλλο να νιώθει όσο το δυνατόν καλύτερα. Μόνο έτσι εν να νιώθω κ γω πλήρης.

Είμαι που τους ανθρώπους που γεννηθήκαν για να  δίνουν ό,τι έχουν κ δεν έχουν, πώς να το κάνουμε 😉